To Cane Corso

 

Το εκτροφείο μας πρόσφατα μπήκε δυναμικά

και στην εκτροφή Cane Corso

Η πρώτη χρήση του των σκυλιών του πολέμου σε μια μάχη που καταγράφηκε σε κλασικές πηγές ήταν από του Αλυάττη του Λυδία εναντίον των Κιμμερίων γύρω στο 600 π.Χ. Το Κάνε κόρσο, όπως όλα τα μολοσσοειδή είναι ένα σκυλί που ακούει τις εντολές και θέλει να είναι κολλημένος με τον ιδιοκτήτη του κάθε ώρα και λεπτό. Είναι επιβλητικό και συγχρόνως υπάκουο αλλά μην σας ξεγελάει αυτή η ηρεμία του, έχει ισχυρή ηγεσία και προστασία συγχρόνως και πολλές φορές η συμπεριφορά του είναι ανεξέλεχτη.

 

Τα Κάνε Κόρσο είναι αρχαία αυτόχθονη φυλή χωρίς προσμίξεις. Είναι άμεσος απόγονος του Ρωμαϊκού πολεμικού σκύλου Canis Pugnax, του οποίου αποτελεί τον ελαφρύτερο τύπο. Ως προς την προέλευση του ονόματός του είναι ότι αυτό προέρχεται από τη λατινική λέξη “cohors” που σημαίνει φύλακας-προστάτης.

Βάρος αρσενικό: 50Kg μέχρι 53Kg

Βάρος θηλυκό: 45Kg μέχρι 48Kg

Ύψος αρσενικό: 65-68 cm

Ύψος θηλυκό: 60-64 cm

Διάρκεια ζωής: 10 μέχρι 12 χρόνια

 

Περιβάλλον: Μέσα και έξω από το σπίτι, Σε σπίτι με αυλή

Μέγεθος: μεγάλα

Χρώμα ράτσας: μαύρο, γκρί, καφέ, ραβδωτό. 

Εκπαίδευση: αρκετή

Περιποίηση: ελάχιστη

Ιατρικά: πολύ λίγα

Χρησιμότητα: συντροφιά, εργασία, φύλακας

Χώρα καταγωγής: Ιταλία

Ιδιοσυγκρασία: Άγρυπνος, Αξιόπιστος, Γοητευτικός, Έξυπνος, Επίμονος, Ευγενικός

 

Ιστορία
«Το Cane Corso είναι άμεσος απόγονος του αρχαίου Ρωμαϊκού Μολοσσού, του επονομαζόμενου ως Canis Pugnax, και οι Αρχαίοι Ρωμαίοι το χρησιμοποιούσαν στις μάχες.

Το βρίσκουμε διασκορπισμένο σε όλη την Ιταλία, όμως ιδιαίτερα διαδεδομένο ήταν στην περιοχή της Απουλίας και στις γειτονικές περιοχές της νότιας Ιταλίας.

Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό «cohors», που σημαίνει προστάτης, φύλακας της αυλής. Κατά το παρελθόν χρησιμοποιήθηκε στα βοοειδή, και εν γένει στην κτηνοτροφία, ως προστάτης, αλλά και ως κυνηγός μεγάλου θηράματος.

Η αρχαία αυτή φυλή κινδύνευσε με αφανισμό τον 20ο αιώνα, καθώς η ζωή και οι ανάγκες στις φάρμες και στις αγροτικές περιοχές της νότιας Ιταλίας άρχισε να αλλάζει.

Υπήρξε, όμως, μια ομάδα ανθρώπων, λάτρες της φυλής, που με τις κατάλληλες ενέργειες κατάφεραν να τη διασώσουν στο τέλος του 1970.

Το 1994 αναγνωρίστηκε από τον Κυνολογικό Όμιλο Ιταλίας (ENCI) ως η 14η επίσημη φυλή της Ιταλίας. Το 1997 αναγνωρίστηκε προσωρινά από τη Διεθνή Ομοσπονδία (FCI) και δέκα χρόνια αργότερα, η διεθνής αναγνώριση έγινε και επίσημη.

 

Μέγεθος – Τρίχωμα
Είναι ένας μεσαίου έως μεγάλου μεγέθους σκύλος. Ρωμαλέος, διακρίνεται για τους ισχυρούς μύες και την ιδιαίτερη σωματική του ρώμη. Παράλληλα, όμως, χαρακτηρίζεται από άκρατη κομψότητα.

Βάσει του ιδανικού προτύπου της φυλής, ένας αρσενικός σκύλος θα πρέπει να βρίσκεται ανάμεσα στα 64-68 εκατοστά, με απόκλιση +-2, και ένας θηλυκός ανάμεσα στα 60-64, με την ίδια απόκλιση. Το βάρος τους κυμαίνεται ανάμεσα στα 45-50 κιλά στα αρσενικά ζώα, και στα 40-45 στα θηλυκά.

Στην πορεία συναντάμε το γκρίζο (ανοικτό και σκούρο) και γκρίζο ραβδωτό, αλλά και το formentino, που είναι υπόξανθο με γκρίζα μάσκα. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το γκρι χρώμα προέρχεται από την πολύ παλαιότερη ανάμιξή του με το Μαστίνο Ναπολιτάνο, καθώς στο παρελθόν υπήρξαν μία φυλή, αλλά στην πορεία διαχωρίστηκαν.

Σε κάθε χρώμα παρατηρούμε λευκό σημάδι στο στήθος, ή και στα πόδια, και πολύ πιθανό είναι να το δούμε και μπροστά στη μουσούδα.

 

Χαρακτήρας – Κοινωνική συμπεριφορά
Ισχυρός και αδιαπραγμάτευτος φύλακας της περιουσίας και της οικογένειας, εξαιρετικά ευκίνητος και υπεύθυνος στο κομμάτι αυτό. Η προσήλωσή του παραμένει στον άνθρωπο. Ως ανθρωποκεντρικό ζώο θα ασχοληθεί ιδιαίτερα με την προστασία των αδύναμων μελών της οικογένειας, τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, ακόμα και ανθρώπους με προβλήματα υγείας.

Αναπτύσσει ισχυρότατους δεσμούς και αυτό τον καθιστά τον τελειότερο σωματοφύλακα, αποκλειστικά και μόνο από ένστικτο. Ιδιαίτερα οξυδερκής σκύλος, χρησιμοποιείται και από την αστυνομία σε διάφορους ρόλους.

Το Cane Corso με την κατάλληλη κοινωνικοποίηση μπορεί να συμβιώσει άριστα με όλα τα ζώα, διαθέτει προσαρμοστικότητα και είναι ιδιαιτέρως δεκτικό σε οτιδήποτε του ζητηθεί από τον ιδιοκτήτη του.

Λατρεύει τη συναναστροφή με τους ανθρώπους και προσαρμόζεται ανάλογα. Η κύρια ανάγκη του είναι να βρίσκεται κοντά στον ιδιοκτήτη του. Δεν θα μπορούσε να ζήσει μόνος του σε κάποιο κτήμα.

Όταν είναι κουτάβι, δίνουμε μεγάλη έμφαση στην κοινωνικοποίησή του, που είναι το πρώτο βήμα για έναν ισορροπημένο χαρακτήρα: βόλτες σε πολυσύχναστα μέρη, χάδια από όλους, ακόμα και από ξένους στο δρόμο, επαφή με ζώα, ανθρώπους και παιδιά.

Πολύ σημαντικό είναι να καταλάβουμε πως με αυτό τον τρόπο δημιουργούμε έναν ατρόμητο χαρακτήρα και ένα σκεπτόμενο ζώο. Σε καμία περίπτωση δεν του αφαιρούμε κάτι από το ταμπεραμέντο και την ικανότητα φύλαξης.

 

Περιποίηση – Φροντίδα
Η φροντίδα του απαιτεί τα τακτικά εμβόλια και αποπαρασιτώσεις, όπως και τη μηνιαία αγωγή για ψύλλους και τσιμπούρια. Το Cane Corso, ως μεγάλου μεγέθους σκύλος, είναι καλό να σιτίζεται τρεις φορές ημερησίως ως κουτάβι και δυο φορές εφάπαξ.

Έπειτα από άσκηση ή και παιχνίδι αποφεύγουμε το νερό και το φαγητό. Περιμένουμε περίπου μια ώρα για να προσφέρουμε νερό και δύο -και παραπάνω- ώρες για το γεύμα. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε τη συστροφή στομάχου, αιτία θανάτου πολλών μεγαλόσωμων ζώων.

Η καθαριότητα και η φροντίδα του τριχώματος αποτελεί εύκολη υπόθεση, αφού μπορεί να γίνει και στο σπίτι με ένα ποιοτικό σαμπουάν. Είναι σκύλος κοντότριχος, οπότε το βούρτσισμα δεν είναι απαραίτητο.

Όπως τα περισσότερα ζώα, αλλάζει τρίχωμα μια δύο φορές το χρόνο, κυρίως κατά την αλλαγή της εποχής. Αυτό μπορεί εύκολα να περιοριστεί στο ελάχιστο με πολύ καλή διατροφή. Συμβουλευτείτε τον εκτροφέα για τη τροφή που μπορεί να ταιριάζει στη φυλή, και, ίσως, κάποια συμπληρώματα, όπως το λάδι σολομού.

 

Υγεία
Όλες οι φυλές έχουν ιδιαιτερότητες και ευαισθησίες. Έτσι και τα Cane Corso. Ένα από αυτά είναι η δυσπλασία ισχίου και αγκώνα. Τα αίτια είναι κυρίως κληρονομικά και πολύ λιγότερο αφορούν τον τρόπο διαβίωσης και διατροφής. Αποτελεί μάστιγα της φυλής και είναι, σε μεγάλο βαθμό, επίπονη. Και ιδιαίτερα δαπανηρή για τον ιδιοκτήτη, στην περίπτωση που αποφασίσει να χειρουργήσει τον σκύλο του.

Οι εκτροφείς θα έπρεπε να υποχρεούται στην εξέταση των υποψηφίων γεννητόρων, αποκλείοντας έτσι τα πάσχοντα δείγματα.

Η εξέταση των ισχίων γίνεται με ειδική ακτινογραφική εξέταση από ειδικό αξιολογητή κτηνίατρο, όταν ο σκύλος συμπληρώσει τους 12 μήνες ζωής. Η επίσημη αξιολόγηση λαμβάνεται σε ειδικό σφραγισμένο έντυπο.

Ένα ακόμα σύνηθες πρόβλημα είναι η δεμοδήκωση, γνωστό ως demodex. Η δεμοδήκωση προκαλείται από το παράσιτο Demodex, το οποίο βρίσκεται στο δέρμα υγειών σκύλων (θυλάκια τριχών και σμηγματογόνους αδένες). Τα σκυλιά μολύνονται από τη μητέρα τους τις πρώτες ημέρες (3-4) της ζωής τους, με άμεση επαφή.

Σύμφωνα με μελέτες, το Demodex canis μπορεί να βρεθεί στο δέρμα κάθε σκύλου, αλλά για να εκδηλωθεί η ασθένεια, θα πρέπει να συντρέχουν διάφοροι παράγοντες, όπως κακές συνθήκες υγιεινής, διατροφής, χαμηλό ανοσοποιητικό, άλλες συνυπάρχουσες ασθένειες (διαβήτης, καρκινογενέσεις κ.α.).

Σημαντικό ρόλο παίζει η κληρονομική προδιάθεση. Η δεμοδήκωση δεν μεταδίδεται σε άλλους σκύλους ή στον άνθρωπο και προλαμβάνεται με εξετάσεις των γεννητόρων.

Προτού προβείτε στην υιοθεσία ενός Cane Corso, προτείνουμε πάντα να διαβάσετε και να ενημερωθείτε για τη φυλή. Σκεφτείτε καλά τον τρόπο ζωής σας και το ρόλο του σκύλου μέσα σε αυτή. Στη συνέχεια επισκεφτείτε όσα περισσότερα εκτροφεία μπορείτε, συνομιλήστε με τον εκτροφέα και ιδιοκτήτες της φυλής. Ζητήστε πιθανές εξετάσεις των γεννητόρων και διασφαλίστε ότι το κουτάβι σας θα είναι υγιές, από υγιείς και ισορροπημένους γονείς.

Τέλος, να έρθετε σε επαφή με τα ζώα και να διαπιστώσετε εάν πληρούν τις προσδοκίες σας…

Ας δούμε εδώ ένα ενδιαφέρον video για τη φυλή…